Ήταν μέρες που ο Π.Κ. δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ξυπνούσε κάθε δύο ώρες, έκανε τις βόλτες του μέχρι το ψυγείο προσπαθώντας να ξεγελάσει την αϋπνία του, κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο αλλά τίποτα δεν μπορούσε να τον βοηθήσει να κοιμηθεί. Εκείνο το βράδυ είχε αποφασίσει να αφήσει την κότα του και να πάει διακοπές για λίγο περισσότερο καιρό…(πολύ αργότερα θα καταλάβαινε το λάθος της απόφασής του αυτής). Δεν της το είχε ανακοινώσει ακόμα, ήξερε όμως ότι δε θα της αρέσει η απόφασή του.

Αυτή βέβαια το ίδιο εκείνο βράδυ είχε κρυφακούσει μια συζήτηση που είχε ο Π.Κ. με τον Π., έναν τακτικό περαστικό τον οποίο η κότα δε συμπαθούσε ιδιαίτερα μιας και κάθε βράδυ που περνούσε από το σπίτι τους βρωμοκοπούσε αυγό (οι κότες γενικά δε συμπαθούν αυτούς που δεν τις αφήνουν να μεγαλώσουν και εκδηλώνουν όλη την κυριαρχία του είδους τους πάνω σε κάθε τι έμβιο). Ο Π. λοιπόν έλεγε εκείνη τη μέρα ότι θα έφευγε διακοπές, σε κάποιο νησί θα πήγαινε (δεν είχε βέβαια καταφέρει να το συγκρατήσει) και παρότρυνε συνεχώς τον Π.Κ. να αφήσει και εκείνος το σπίτι του και να πάει διακοπές να ξεκουραστεί. «Να ξεκουραστεί από τι ?» εξανέστη η κότα που κόντεψε να πέσει από τη σούβλα όταν άκουσε το θρασύ αυτό χαριτωμένο – όπως τον αποκαλούσε στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους ο Π.Κ.- περαστικό να θέλει να διώξει μακριά της τον Π.Κ. Μόλις μείνανε οι δυο τους ο Π.Κ. την καθησύχασε ότι δε σκεφτόταν κάτι τέτοιο. Την έβαλε στη δροσερή της σούβλα, την αλάτισε, την πιπέρωσε, γενικά της φέρθηκε με την ευγένεια και τη μεγαλοθυμία που τον διέκρινε απέναντι σε όλους, την καληνύχτισε και έφυγε.

Αλλά η κότα ένιωθε ότι κάτι δεν πάει καλά.. Μόλις έφυγε ο Π.Κ. η κότα πήγε να ρωτήσει το άγρυπνο λαγωνικό που έμενε δίπλα τους αν ήξερε κάτι. Σηκώθηκε σιγά σιγά από τη σούβλα της για να μην της φύγει το αλάτι και το πιπέρι που σχεδόν ηδονικά απολάμβανε να χει πάνω της και πήγε δίπλα. Το λαγωνικό δε διακρινόταν ποτέ για την ευθυκρισία του και πολλές φορές είχε μπει στο σπίτι τους συμπεριφερόμενος λες και ήταν βιλαέτι του (το λαγωνικό εξουσίαζε κατά κάποιο τρόπο τη ζωή τους καθότι ανά πάσα στιγμή μπορούσε να φάει την κότα και να καταστρέψει έτσι και τη ζωή του Π.Κ.) αλλά και η πνιγμένη κότα από το λειρί της πιάνεται. Το λαγωνικό, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, δεν είχε μυριστεί τίποτα. Η κότα γύρισε πίσω, επανατοποθετήθηκε στη σούβλα της και περίμενε το επόμενο πρωί.

Αποκαμωμένος από την αϋπνία του, ο Π.Κ. ετοίμασε ένα αυγό (ήταν κάτι που έκανε κρυφά από την κότα του και για να μην τον καταλάβει έπλενε τα δόντια του τόσο δυνατά μέχρι που έτρεχε αίμα), κάπνισε τρία τσιγάρα απανωτά, έβαλε τα λιγοστά του ρούχα σε μια βαλίτσα και έφυγε.. Πήγε στο χωριό του που τόσο του έλειπε και που πάντα ήθελε να πάει εκεί να ζήσει για το υπόλοιπο της ζωής του. Στο δρόμο το μόνο που τον απασχολούσε ήταν η κότα του. Ένιωθα άσχημα που την είχε αφήσει μόνη της αλλά ένιωθε τόσο πνιγμένος τον τελευταίο καιρό.. Έλπιζε ότι θα τον καταλάβαινε.. Άλλωστε δεν είχε φύγει και για πάντα.. Εξάλλου αυτός πάντοτε έδειχνε κατανόηση όταν η κότα του σήκωνε το λειρί της και αποφάσιζε να μην ψηθεί καλά (παρότι η κότα του ήξερε πολύ καλά ότι ο Π.Κ. είχε ανάγκη τη βοήθειά της). Είχε έρθει η ώρα να τα αφήσει όλα πίσω για λίγο καιρό, την κότα του, το λαγωνικό, την τρελή που έμενε απέναντι στην κ. Βέττα, το φίλο του που πετούσε χαρταετό, τον υπερρεαλιστή που ήθελε να καταταγεί στο Γαλλικό στρατό, το χαριτωμένο διαβάτη, τον κ. εισαγγελέα, τα κορίτσια, όλα…Άναψε το air condition και με τη σκέψη αυτή αφέθηκε στον ύπνο που επιτέλους τον επισκέφτηκε φέρνοντας του όμορφα δώρα…

Το λεπτό περνούσε σαν αιώνας για την κότα. Είχε πλέον αρχίσει να καταλαβαίνει τι γίνεται. Δεν ήξερε τι να κάνει. Πού να πάει? Ήταν μόνη της και δεν μπορούσε πλέον να γαντζωθεί από πουθενά, όπως τόσο καιρό είχε μάθει να κάνει. Έβαλε μόνη της τη σούβλα μπροστά στην υψηλότερη θερμοκρασία, άρχισε να στριφογυρνάει και τα ζουμιά άρχισαν να τρέχουν ποτάμι, ώσπου στέρεψαν.. Σκεφτόταν όλα όσα είχε περάσει με τον Π.Κ. Μια ζωή που ο Π.Κ. πάντα τη φρόντιζε, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να μην της λείψει τίποτα. Και αυτή? Τι έκανε γι αυτόν? Πάντα αυτός έκανε για τους άλλους, για όλους ανεξαιρέτως, χωρίς να κομπορρημονεί ποτέ.. Έπρεπε τώρα μόνη της να πατήσει στα πόδια της.. Μέχρι όμως να καταλάβει ότι αυτό έπρεπε να το χει ήδη κάνει εδώ και καιρό, ήταν αργά.. Ο Π.Κ. είχε ήδη φύγει...Η κότα πάτησε το κουμπί του air condition…Τσουρουφλίστηκε στη σούβλα της..

Όσο για τους άλλους? Το λαγωνικό το χε μυριστεί εδώ και καιρό, η τρελή έψαξε αλλού για φαγητό, ο χαρταετός του φίλου του επιτέλους έφτασε ψηλά, ο υπερρεαλιστής κατετάγη πράγματι στο Γαλλικό στρατό, ο χαριτωμένος διαβάτης έφαγε όσο πιο πολλά αυγά μπορούσε (μέχρι που έσπασε κάθε ρεκόρ χοληστερίνης), ο κ. εισαγγελέας τον αναζητούσε στο ακροατήριο συνεχώς, τα κορίτσια του χόρεψαν ένα χορό ακόμη…

Όλοι μαζί συναντήθηκαν μια μέρα και του ευχήθηκαν καλό ταξίδι.

[Paulus told the girl]