ίκα θεσσαλονίκης βρίσκοντας λύση στην περιβόητη υπόθεση φ. μάιστα
ο μουσικός μου αυτισμός αυτής της εβδομάδας αφορούσε σε αυτό(που όλα του με σκοτώνουν) αυτόκ αυτό(δώσε μεγάλη προσοχή στο στίχο, το εννοώ)
ενώ εδώ κ εδώ μπορείς να δεις φωτό (αν δεν τις έχεις δει ήδη) μιας χώρας που μάλλον δε θα πάμε ποτέ
κατά τα άλλα όχι που δε θ' αρρώσταινα τέτοιον καιρό πολλά πορτοκάλια κ πρέπει να δούμε κ ψυχή βαθιά, χά(ι)νεκε(ν), κυνόδοντα κ moon
πόση άδεια δικαιούμαστε το πάσχα; πόσο άθλιες συνεντεύξεις κάνει η παναγιωταρέα; πόσα πολλά μιλφ; πότε θα περάσω κ εγώ τη σελίδα 47 του γνωστού βιβλίου; τι να λέει;
[christos μουστάρδα παντού]
24.10.09 @ 23:32
πόσο τυχεροί μπορεί να είστε; όχι, να μου πείτε ρε αχάριστοι, ποιο άλλο μπλογκ παίζει τέτοια τραγούδια;
τεράστιο:
Α. Κανελλίδου - Το Δίλημμα (Α. Δημουλάς-Κ. Δημουλά/Γ. Κατσαρός)
το βίντεο με τον μπάρκουλη να φτιάχνει τα μαλλιά της περούκας στη θρυλική μερσεντές κ την κατερίνα αποστόλου στους τίτλους τέλους χειμώνας με γκρίζο ουρανό κ το κύμα να σκάει στα χαλάσματα της παλιάς προκυμαίας εδώ
όποιος τα θυμάται όλ' αυτά έστω κ λίγο είναι αδερφός/ή μας
πάμε: "ετοιμάζω μεγάλο ταξίδι/με τις ίδιες κινήσεις που κάνει κανείς όταν μένει/όταν μένει/ όπως μένει κανείς/με τις ίδιες κινήσεις που κάνει όταν φεύγει/ο ο ο/ στη βαθιά, μακρινή αλλαγή που πηγαίνω/που πηγαίνω/ο ο ο/ (δις) ετοιμάζω μεγάλο ταξίδι..."
[christos σπίτι/δουλειά/γκόμενα/λεφτά/κ δεν είναι καλά]
23.10.09 @ 19:09
όχι πάλι βίντεο ρε μλκ καλά ρε, δεν έχεις τι να γράψεις; τι το κρατάς το ρημάδι;
do make say think απόψε στον καναδά αδερφές μου, στον καναδά κ στο βάθος ευρωλίγκα
[christos σε ένα ποστ 46 δευτερολέπτων]
14.10.09 @ 17:28
:)
[christos με το δαιμόνιο μέσα του]
11.10.09 @ 00:01
"νιώσε το σώμα σου πάλι" 2:28!!!
κόλαση κ το δεκάλεπτο του δίσκου
[christos ανεκδιήγητος]
10.10.09 @ 00:15
κ είναι κ το άλλο: όση πλάκα κάνω όταν είμαι με άλλους τόση λύπη βγάζω όταν κάθομαι να γράψω τι παίζει ρε γαμώ;
μουστοκούλουρα με χτυπητή + γάλα με δημητριακά κ ντοματοσαλάτα + πράσινο τσάι = μαγειρικό (διατροφικό) αδιέξοδο κ σίγουρο στούμπωμα
Κάτι με πιάνει όταν βλέπω τις σταγόνες της βροχής να πέφτουν πάνω στα φώτα των αυτοκινήτων. Δενπέφτουν απλώς, εφορμούν, επιτίθενται, σαν να θέλουν να σπάσουν τα προστατευτικά των φαναριών για να με τυφλώσουν και να μη βλέπω που πάω, σαν να μου δηλώνουν ότι κοντράρω τη φύση που θέλει να μου τις «βρέξει» προστατευμένος μέσα στο καβούκι μου αυτό.
Η JenaJamesonδεν έγινε αρεστή για την ομορφιά της. Το ήξερε και η ίδια αυτό. Άλλωστε μπορείς να βρεις εύκολα πολλές εξίσου ευειδείς. Ήταν όμως διαφορετική. Διαφορετική σε σύγκριση προς τη φτηνή, προβλέψιμη έως αηδίας και γρήγορα εξ αυτού βαρετή καταναλώσιμη μάζα. Και αυτό το ήξερε. Και, όπως ήταν φυσικό, αυτό προέταξε. Η διαφορετικότητά της ήταν αυτή που την έκανε πρωταγωνίστρια και για όσο μπόρεσε να εκμεταλλευτεί αυτό το σχετικά σπάνιο και επιζητούμενο χαρακτηριστικό της, κατάφερε να κερδίσει οπαδούς – και φυσικά εχθρούς – και να διατηρείται αλώβητη στην πρώτη γραμμή. Διόλου ή ίσως λίγο φυσικά, και σίγουρα αναντίστοιχα του κύρους της, οι επιλογές της την γκρέμισαν από τη θέση της στον βόρβορο της μάζας. Και οι παλιοί γνήσιοι οπαδοί της τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε από το να της κλείσουμε την πόρτα στα μούτρα και να ψάξουμε για την επόμενη «αληθινά» διαφορετική στο είδος της, όταν νιώσαμε την προδοσία της ?
Έτσι ακριβώς έρχεται και εφορμά μετά από τόσο καιρό, βάζοντας στο DVDμου σκηνές από τα παλιά, για να μου θυμίσει τι καλά και διαφορετικά τα έκανε όλα. Όμως εγώ πλέον βλέπω ότι θέλει να με τυφλώσει, να με ρίξει σε συναισθηματικές αναπολήσεις, να με πάρει μαζί της στον πάτο που πολλές φορές έχω ρίξει άλλους για να εξιλεωθεί. Να μου λείπει. Διότι μπορεί πράγματι να είναι ανθρώπινο να πληγώνεις αλλά πάντα θα είναι απάνθρωπο να σε πληγώνουν.
[Paulus told Jena Jameson to fuck off]
@ 00:16
ξεκίνησε κάπως κ καλά στην αρχή γράφτηκαν κ κάποιες καλυμμένες αλήθειες φτηνοί συναισθηματισμοί τις νύχτες κυρίως αλλά η πουστιά είναι ότι είμαι κατά βάση τύπος που θέλει να σου μιλήσει με ειλικρίνεια δλδ να σου ανοιχτώ, να με μάθεις κ να κρίνεις (κάτι που συνήθως μου παίρνει κάμποσο καιρό) όμως, λυπάμαι που αυτή τη στιγμή ντρέπομαι να τα πω από 'δω (όχι όσα κρύβω κ σε μένα τον ίδιο ασφαλώς) κ εσάς που με ξέρετε κ τους άλλους δεν ξέρω ρε γράφω διάφορα που για το καλό όλων μας τα φυλάω αλλού δύσκολο να δημοσιοποιηθούν ίσως αν δε με ξέρατε να μου ήταν πιο εύκολο τώρα που το σκέφτομαι οπότε κύριοι; ίσως να το ρίξουμε στην πλακίτσα πάλι; ίσως η λάιβ παρέα για τα πιο προσωπικά να 'ναι καλύτερη; έλα όμως που αυτά θέλω να τα λέω κ από 'δω - αυτά προτιμώ να λέω, αυτές τις σκέψεις βρίσκω περισσότερο ενδιαφέρουσες, έτσι μαθαίνεις κάποιον δλδ τι να το κάνεις αν δεν μπορείς να ξεφτιλίζεις τον εαυτό σου δημοσίως; τι το θες το μπλογκ; να το παίξεις εξυπνάκιας κ έτσι; μήπως να το ονομάζαμε απλά μια φάση; ας φτιάξουμε ένα άλλο μπλογκ που δεν το ξέρει η μάνα του να 'μαστε κ πιο άνετοι; (καλά, αύριο μπορεί να λέω άλλα...)
τέλος πάντων χθες κ σήμερα έφαγα κόλλημα με φωτογραφίες αεροπλάνων αεροδρόμια, κόκπιτ, άτρακτοι, φτερά, επιβάτες, φωτισμένες πίστες, απογειώσεις, προσγειώσεις, πύργοι ελέγχου, ατυχήματα, αεροσυνοδοί, πιλότοι, στολές, πίνακες ανακοινώσεων, η θέα απ' το παράθυρο, αποχαιρετισμοί, αισθάνομαι, τέτοια κ μετά άκουσα μουσική που μου αρέσει εγγυημένα κ μετά σκέφτηκα μέχρι ποια ηλικία διαμορφώνεται το γούστο του ανθρώπου επειδή βαριόμουνα να κατεβάσω καινούριους δίσκους κ να ακούσω ήδη κατεβασμένους 30; 40; από πότε αρχίζουμε να γινόμαστε δεινόσαυροι; πότε αρχίζουμε να τα παρατάμε; ή μήπως είναι καθαρά προσωπική υπόθεση; ό,τι νά 'ναι ε, μετά ασχολήθηκα κ λίγο με τη νέα κυβέρνηση κ έκλεισα ως σκεπτόμενος άνθρωπος νομίζω
καληνύχτα παιδιά
α, μπορεί να μου πει κάποιος ένα πραγματικά αστείο βιβλίο να διαβάσω; κ πολλά αν γίνεται, νο πρόμπλεμ κατέληξα ότι μόνο αυτά με ενδιαφέρουν προς το παρόν beers!
[christos chr]
7.10.09 @ 22:53
πρέπει να γράψω καμιά εξυπνάδα έστω ν' ανεβάσω καμιά "ψαγμένη" φωτό κανένα τραγουδάκι ο κόσμος περιμένει έλεος