τα πρώτα μπάνια με τη βέσπα, με το μαγειράκο, πρωινή κίνηση με τις πετσέτες ε.σ. νερά παγωμένα γυρίσαμε όλο το νησί, ομπρέλες να φεύγουν, μέλισσες να μας τσιμπάνε, βόλια, η πλατεία των ολύμπων, άγιος ο θεός ώρες στο τιμόνι, καράβια, αεροπλάνα το φαράγγι, τσέσμε πάιλοτ-τσεσμέ πιλότ, τι γλώσσα μιλάτε, γωγάκης, πιζντιές, τα μηχανάκια, τα δακρυσμένα σχεδόν μάτια σου που έφευγες, ο νικήτας, τα μακαρόνια 4 η ώρα, ο ήλιος πάνω από τη θάλασσα το απόγευμα επ γκρούβαλος!;! η δάφνη, όσοι δεν είχαμε εισιτήριο μέχρι πειραιά κ ν' ακούσουμε κ εμείς αρκέιντ το κέντρο τη νύχτα, διώροφο λεωφορείο μαγικό βόλεϋ κ φίλοι κ ανκόρα του στο μπαρ κ όλοι εκεί εκτός από σένα για μια γαμάτη στιγμή - "χίλιες ζωές να ζούσαν όλοι απ' την αρχή δε θα μετάνιωνε κανείς για την αγάπη αυτή" κ τώρα ξανά πίσω κ δεν προλαβαίνω
Ξέρεις από ψηλά όλα φαίνονται πολύ όμορφα. Το βλέπεις, έτσι δεν είναι? Όταν κατέβεις θα βρεις ανθρώπους. Αν τους επιλέξεις να βρίσκονται και να ξοδεύονται μαζί σου θα τους πεις φίλους. Αλλά η σπατάλη κάποτε σταματάει. Και σου λείπει. Και θες να ξαναγυρίσεις εκεί ψηλά από όπου όλα φαίνονται όμορφα γιατί εδώ κάτω πρέπει να ξαναθυμηθείς. Θυμάσαι που σου λεγα ότι δε χρειάζεται να θυμάμαι γιατί θα τα ξαναζήσω? Δυο μέρες έχει που γύρισα από την πενταήμερη με το σχολείο και περιμένω να ξαναπάω. Και ας είμαι 32. Πώς να σας ξεχάσω? Το στρώμα νερού σου και την μπλούζα Χέρτα Ιταλέ, το ξύρισμα και το ζελέ στο άδειο κεφάλι σου Αλεκάκι, τις άκυρες σηκωμάρες και τις 6αδες θαλασσινό νερό που κατέβασες Ζόρζ, την ντομάτα γαρύφαλλο και τον φακό ανθρακωρύχου Παπατζόν, τα καρφιά στο Αλεκάκι και το χέσιμο-μπάνιο ψηλέ, τον πρόεδρο που δεν ήσουν εκεί, το βόλει μας, τους Smiths που ξαναχόρεψα.