Μπαίνω με "συνάδελφο¨ δικηγόρο τράπεζας να δικάσω υπόθεση όπου από μαλακία του δεν έχει κάνει τον απαραίτητο έλεγχο με αποτέλεσμα όλες οι ενέργεις της τράπεζας να είναι άκυρες. Όταν λοιπόν αναπτύσσουμε τα επιχειρήματά μας στην πρόεδρο, της πετάει μία απίθανη παπαριά και η πρόεδρος αναρωτιέται δυνατά "πάτε να με μπερδέψετε κ. συνήγορε?" Ο τύπος εξανίσταται, "δλδ υπονοείτε ότι στρεψοδικώ κτλ" και βγαίνουμε έξω. Ήρεμος στο δευτερόλεπτο πια μου λέει "εντάξει το ξέρω ότι ήταν λάθος αυτό που είπα, δίκιο είχες, απλά έπρεπε να πω κάτι""αλλά είναι δυνατόν να μου λέει ότι πάω να τη μπερδέψω?" Σκέφτομαι ότι πιθανή καταφατική μου απάντηση θα τον δυσαρεστούσε οπότε μένω να τον κοιτάω με το βλέμμα εκείνου που μόλις έφαγε μία σφαλιάρα.
Είναι πραγματικά ξεκαρδιστικό (σου βγάζει δλδ την καρδιά)(μόνο που σου τη λιώνει και κάτω) να βλέπω τύπους να κόπτονται και να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το κακό κράτος, τη διαφθορά, τη λαμογιά, να είναι λάτρεις της νομιμότητας και σε όλη τους τη γαμημένη κωλοζωή, όταν βρίσκονταν απέναντι σε πράγματα που τους κούραζαν ή τους έβαζαν εμπόδια ή απλά τους χαλούσαν, για να τα ξεπεράσουν επέλεγαν τη συνδιαλλαγή με το κακό αυτό κράτος, τη λαμογιά και τη διαφθορά και η νομιμότητα πήγαινε περίπατο. Αυτοί βέβαια θα είχαν δίκιο... Εγώ δεν έχω καρδιά.
Fences - My girl the horse
[Paulus αποχή έστω και με οριακή απαρτία (θλιβερό) και με οριακούς νέους (ακόμα πιο θλιβερό)]