girl.you.re.no.failure

info entries others guestbook

Girl you re no failure and this is your song:
Sonic Youth - Tunic (Song for Karen)

Average/lo-fi blog.
Christos & Paulus post here.
Stuff we like.
Reserve nothing.

Warning:
image-sound violation/
copyright infringement/
plagiarism/
distortion of reality
included/
intended.

Δείξε μου τα βήματα του χορού μας στη ναυαρίνου σήμερα το πρωί, στο μέγαρο την Κυριακή, στο λιμάνι κάποια μέρα πίσω, όταν έχει φως μπορώ να τα μάθω, τη νύχτα δε βλέπω πέρα από τη μύτη μου κορίτσι μου, πάμε άλλη μία ;

[Paulus φεγγάρι μου]

Όσο βαθαίνει η νύχτα, η συχνότητα της κάθε μιας στιγμής που σκέφτομαι κατατρύχεται από την ίδια αθώα παιδική εικόνα δύο σφιχταγκαλιασμένων ξαπλωμένων κουλουριών που όταν τα σπας στα δυο είναι πια άγευστα. Θέλω το κουλούρι μου να κοιμηθώ.

Spoon - Got nuffin'

[Paulus μπουρδελότσαρκα!]

Τραβιέται μακριά, η βροχή μπαίνει ανάμεσά μας αλλά φαίνεται ότι είναι το μόνο πράγμα που καταφέρνει να μας κρατήσει σε απόσταση, τα μάτια μιλούν άλλωστε πέρα από τα σώματα, τι ωραία γεύση, ακόμα και σήμερα τη μυρίζω.

Ο τυχερός σημερινός αριθμός είναι το 3. Είμαι βέβαιος για τον νιοστό πολλαπλασιασμό του.

[Paulus loves Antaz driving of my car]

Καμιά φορά ξεχνάω ότι είμαι ζώο. Mετά πηγαίνω στον γιατρό.

[Paulus 20 years of dogtooth]

Μπορείτε να κραυγάσετε όσο θέλετε, να είστε όσο προκλητικές θέλετε, να γράψετε ό,τι θέλετε,
να ρωτήσετε ό,τι θέλετε, να πλησιάσετε όσο θέλετε, να μακιγιαριστείτε όσο θέλετε
μα καλά 2 ώρες δεν είδατε τίποτα ?

[Paulus no hair, no teeth]

Κάποτε ήμασταν πολλοί και μας έπρεπε ο πληθυντικός.
Τώρα είμαι ένα(ς).

Wolfgang - Dancing with the devil (outer limits...rmx)

[Paulus καρχαρίας]

Οι δυο τους κάθονταν αντάμα κοιτώντας σε διαφορετικά σημεία, από τη μία τη θάλασσα από την άλλη το βουνό. Τα σώματα που τις ένωσαν για λίγο δεν ήταν πια εκεί και αυτές στέκονταν μονάχες, ήταν θλιβερό να τις βλέπεις άδειες, είχαν χάσει την κίτρινη ζωντάνια τους και ο σκελετός τους είχε σταματήσει να διαπερνάται από εκείνη την ηλεκτρισμένη νυχτιά. Αν έπαυαν να ελπίζουν θα ζητούσαν να τις διπλώσουν και να τις ξαναφήσουν στη σκόνη τους, εκεί που ήταν ξεχασμένες, εκεί που κανείς δεν τις περιποιούνταν, που βρέχονταν, που πάγωναν, που δεν ένιωθαν τη ζεστασιά της πλάτης. Αν έλπιζαν θα έμεναν εκεί ανοικτές. Τελικά έμειναν ανοικτές. Η ελπίδα δεν είναι μόνο ανθρώπινη.

[Paulus 4 again, but stronger now]