Μιλώντας για αστεία ακούω τον ιταλό που μειώνει μόνος του το ενοίκιο του χωρίς διαπραγματεύσεις με την ιδιοκτήτρια, που παζαρεύει τα 20Ε των κοινοχρήστων και δίνει τα 10, που έχει ανασφάλιστο αυτοκίνητο, χωρίς σέρβις εδώ και καιρό, που κάνει βόμβο μόλις πιάσει τα 50χλμ, που μ' αυτό πάει shark, που έχει πιστολιάσει τις μισές εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, που χρωστάει στις τράπεζες, που δεν έχει κανένα περιουσιακό στοιχείο για να του πάρουν, που τα σκυλιά είναι η ζωή του (και δεν είναι καν δικά του)(ακόμη και στα virtual ποντάρει την ευτυχία του), που παίζει τάβλι μ' έναν τύπο που τον κρατάει για ώρες άμα χάνει μέχρι να τον κερδίσει και αν δεν τα καταφέρνει του το κλείνει και δεν του μιλάει, η ζωή του ρε πούστη μου αλλά γελάω ρε, όταν ξυπνάει τον σκέφτομαι να στήνει αυτί έξω από την πόρτα για την ιδιοκτήτρια και τον διαχειριστή, τους μπάτσους να τον σταματάνε έξω από το shark, τους διαλόγους με την καημένη υπεύθυνη τηλεφωνίας που προσπαθεί να τον πιέσει να δώσει κάτι και αυτός να την παραπέμπει στις ελληνικές καλένδες, το κυνηγόσκυλο ρεξ που για πολλοστή φορά βγαίνει τελευταίο, να φέρνει εξάρες και να το παίρνει διπλό, να κοιμάται το βράδυ κρυφογελώντας με όλα αυτά πόσο θα θελα.