Αν ο Κέρουακ έβγαινε για ποτό χθες θα πινε τόσο μετά θα κοιμόταν και όχι μόνο δε θα το γραφε ποτέ το ταξίδι αλλά ούτε θα το κανε, κρεμάλα αντί βέβαια για το Φρίσκο του τυχε το Βερολίνο, θα τον γεμίζαμε με ιστορίες για τον Καμπούρη που ακόμη είναι εκεί μπροστά μας, τόσα χρόνια ωραία αμετανόητος τον Μόλντερ και τη γκόμενα με τα βιτρό τη βδομάδα που δεν είχαμε δει τον ήλιο τον Αλεκάλτ, τον φίνα φαρίνα και τον Σολ, το γκομενάκι που το σάπιζε στο ξύλο και σε βλέπω ακόμη τη Λόλα που έτρεχε και τα φτερά του έρωτα την πιο ωραία βραδιά έβερ στην ορκομωσία σου ψηλέ, να χορεύουμε 6 το πρωί στριμωγμένοι he's on the phone και abba, τον παπατζόν που πρόβαλε από το πουθενά να χορεύει τα σπαθιά του τώρα αρχίζω και θυμάμαι... κοίτα Τζακ στον δρόμο ήμασταν, μα όλα με ανθρώπους ήταν ωραία