έγραψα κάτι στην τελευταία σελίδα του βιβλίου (δεν θυμάμαι τώρα ποιο) που διάβαζα στιβαγμένος με πολύ μικρά γράμματα, σαν σκέψη και καλά μυστική για μένα που έπρεπε να βγάλω στο χαρτί επίτηδες το άφησα να προεξέχει από τη βαλίτσα μου για να διαβαστεί και εγώ να πεθάνω από την έκπληξη και την ντροπή μου που διαβάζονται οι μυστικές σκέψεις μου αλλά έτσι θα πετύχαινα να ιδωθεί η ειλικρίνεια των συναισθημάτων μου λες και έπρεπε, σκαρφίσματα δεν ξέρω πως να τα πω φυσικά όμως περιμένοντας την ανταπόδοση γεμάτος πολύ ωραία συναισθήματα, με προσμονή και αγωνία κατέβαινα ακούγοντας το πραγματικό ανθρώπινο ον, τον πραγματικό ήρωα, ήρωας ένιωθα και εγώ θα λείψουν εκείνες οι βόλτες, ειδικά οι πρώτες