Τα απομεινάρια μιας αγάπης
έπιασε σφιχτά το πρόσωπο στα χέρια
ένιωθα να ειναι η τελευταία φορά που με πιάνει ετσι κ αφέθηκα στους λυγμούς
παιδικούς, χωρίς όρια
μετα έψαχνα να βρω τι με κάνει να νιώθω καλα να μην πονάω
έβαζα το κεφάλι μου στα χέρια μου για να το εξαφανισω τίποτα
τράβηξα δέκα εικόνες απο την παιδική μου ηλικία, εκει χαμογέλασα
πάντως σε πίστεψα πως μπορει να ξαπλωσουμε δίπλα
με φωναξες Παύλο
έχασα λιγο την ισορροπία μου νομίζω
κοντοσταθηκα στη μέση της σκάλας και κοίταξα έξω, σου δώσα χρόνο μήπως θες να τρεξεις κατα πάνω μου και να με αγκαλιασεις, σαν τότε που δεν ήμουν Παύλος
[Paulus σε τιμή ευκαιρίας, αρκεί να μαστε]
σκέφτομαι να χα μεγαλώσει για να γίνω γιαγιά ρακένδυτη, ρυτιδιασμένη, διπλωμένη στα δυο, με πρόσωπο που σου προκαλεί θλίψη
να περιφέρομαι στους δρόμους να πουλάω λουλούδια,
ετσι λέω θα σταματούσα να παιδευομαι,
παιδί οταν κατι μου σφίγγε το στομάχι σκεφτόμουν να γίνω κάποιος άλλος που να μην εχω το κουσούρι,
συνήθως κάποιος που θαύμαζα,
τωρα πια που ας πουμε θαυμάζω τον εαυτό μου θελω να ξαναγίνω εκείνος που ζηλεύει τους άλλους
οχι για να τους φτάσω ομως αυτή τη φορά
τωρα ξέρω
για να κοιμάμαι τα βραδια χωρίς να πετάγομαι
να με νοιαζουν μόνο τα λουλούδια μου
[Paulus two floors tear us apart]
"Πριν δυο χρόνια, τέτοια μέρα, πήγαινα να βρω κάποια που ν´ αγαπήσω, τωρα που την αγάπησα δεν μπορώ να τη βρω πια"γραμμένο κάπου
για εύκολη συγκίνηση θα πουν κάποιοι, αλήθεια μπορεί να μου φανεί
[Paulus vs άπιστος Θωμάς]