Θυμήθηκα τη δική μου πρώτη μέρα που δεν κύλησε άσχημα, στρατολογία, ράφτρα για να μας πάρει τα μέτρα (το επόμενο βράδυ ήθελα να μας πάρει τα άλλα μέτρα), γιατρός (γνωστός μου που πάω να τα κατεβάσω και μου λέει ότι δε χρειάζεται) (προς το παρόν όπως αποδείχθηκε μετά από λίγες ημέρες από τη συμμετοχή μου σε "επίδειξη" σε στρογγυλή τράπεζα), ένας καμένος παλιός που μας έδινε ό,τι να ναι ρούχα (τα κολλητά έγραφαν πάνω μου)(ή διέγραφαν), παστίτσιο σε τριάδες (ελέω Αγίας Τριάδος σκέφτηκα, βοήθεια μας), ένα πρόχειρο απογευματινό γόπινγκ (όπου ξεπρόβαλαν τα πρώτα φίδια)(ανθρώπινα), ξάπλα κατά τις 11, ύπνος κατά τις 2, ροχαλητό απίστευτο του panokato (ο από κάτω μου, μετά έγινε και blogspot), ξύρισμα - σφαγή - χαρακίρι στο πρόσωπό μου το επόμενο πρωί, μετά ασβέστωμα (θα ερχόταν ο στρατηγός και τι πιο χρήσιμο από ένα δικηγόρο που ξέρει να ασβεστώνει...πέτρες στα κηπάκια των άχρηστων τεμπέληδων)(το μείγμα δικό μου), μετά άδειασμα μίας αποθήκης (και μεταφορά σε άλλη ίδια αποθήκη). Στο τέλος της ημέρας αναρωτήθηκα "έτσι θα κυλήσει ένας χρόνος?"(κόντεψα να ξαναγίνω Χ.Ο. εκεί που είχα καταφέρει στοιχειωδώς να χρησιμοποιώ τη λογική μου).