Ο μεγάλος έρωτας της ζωής σου έτσι ; που πάντα αυτός ήταν και κανένας άλλος ε ; αλλά δεν τολμούσες να το ομολογήσεις, δεν έφευγες, με σχέδια, ψέμματα και δεύτερες σκέψεις να τον περιπαίζεις, αυτόν που πέθαινε από τον έρωτά του για σένα, που θα σκότωνε για σένα και όλοι αναγνωρίσαμε την ακρότητά του και τη διαστροφή του και γελούσαμε με την αρρωστημένη φαντασία του και εκεί πάντα πώς γίνεται ρε γαμιόλα στο τέλος να αληθεύει ο διεστραμμένος άρρωστος να του βγαίνουν όλα, να την πατάει αυτός που πόνεσε πολύ, έτσι πρέπει να ναι μάλλον δηλαδή ρε πούστη μου πες την αλήθεια, τι κακό να γίνει ;